بلاگ مقالات حقوقی

شرایط اعمال حق حبسی :

حق حبسی در عقد نکاح نیز جاری است لکن منوط به شرایط ذیل می باشد :

• مهریه حال باشد به این معنا که برای پرداخت مهریه أجل یا زمان خاصی مشخص نشده باشد، چراکه اگر برای پرداخت مهریه، مدت تعیین شده باشد، زوجه حق مطالبه آن را زمانی دارد که مدت آن سررسیده باشد و چون از زمان عقد نکاح، زوج محق است که ایفاء وظایف زناشویی را از زوجه طلب کند، زوجه نمی تواند از حق حبسی خود استفاده کند.
• زوجه قبل از اخذ مهریه از زوج، نسبت به ایفاء تعهدات زناشویی خویش اقدام نکرده باشد، مطابق ماده ۱۰۸۶ قانون مدنی ، اگر زن قبل از اخذ مهریه به اختیار خود با ایفاء وظایفی که در مقابل شوهر دارد قیام نمود، دیگر نمی تواند از حکم ماده قبل (حق حبسی) استفاده کند.

استحقاق نفقه در ایام اعمال حق حبسی:

نکته قابل توجه این است که از زمان انعقاد عقد نکاح زوجه مستحق دریافت نفقه می باشد حتی اگر از انجام وظایف زناشویی به حکم ماده ۱۰۸۵ قانون مدنی و اعمال حق حبسی خویش، امتناع ورزد. معهذا در صورت خودداری زوج از پرداخت نفقه زوجه طبق ماده ۱۴۲ قانون مجازات اسلامی، حق شکایت کیفری از زوج را خواهد داشت.

اعسار زوج از پرداخت مهریه:

در صورتیکه زوج در هنگام نکاح خود را متعهد به پرداخت مهریه ای نماید که اساساً قادر به پرداخت آن نمی باشد؛ با مطالبه مهریه از سوی زوجه و اثبات اعسار و عدم تمکن مالی زوج، حکم به تقسیط پرداخت مهریه صادر می شود. حال سؤالی که ممکن است پیش بیاید این است که با وجود اعسار زوج از پرداخت مهریه، زوجه همچنان حق حبسی خود را دارد یا خیر؟

پاسخ بدین سؤال را می توان در رأی وحدت رویه ۳ شماره ۷۰۸ مورخ ۲۲/۰۵/۸۷ یافت.

منبع

در قوانین آمده است که افزایش ثانوی مهریه قابل استناد نیست این به این معنی است که بعد از وقوع عقد و ثبت مهریه اگر طرفین تصمیم به افزایش مهریه بگیرند و حتی اقرار نامه‌ای تنظیم و توضیحاتی را اضافه کنند، شرایط جدید نمی‌تواند به عنوان مهریه اصلی تلقی شود در واقع افزایش بعدی یک تعهد است که عنوان و امتیازات مهریه را ندارد.